سایت آشپزی و خوراکی ها

تاریخچه دسر

واژه دسر به تعریف ویکیپدیا از واژه فرانسوی کهن «desservir» به معنی جمع کردن روی میز گرفته شده است. البته در کشور انگلستان و کشورهای مشترک المنافع انگلیس به جای کلمه دسر از کلمه پودینگ استفاده می کنند.

عموما دسر را بعد از غذای اصلی سرو می کنند و خود یک وعده غذایی مستقل به شمار می آید اما در بعضی از نقاط دسر را همراه با غذا میل می کنند، اما طرز صحیح و قاعده اصلی دسر این است که بعد از فاصله زمانی با شام سرو شود. ابتدایی ترین دسرها آبنبات های ساده بودند که از خرمای خشک و موم کندوی عسل ساخته می شدند.

بستنی های یخ زده از محبوب ترین دسرها بودند، اجداد این نوع دسر به قرون وسطی برمیگردد که داستان ساخت این دسر مربوط به خواسته خانواده سلطنتی برای تهیه یخ طعم دار با عسل بود.

هرچند عموما فکر می کنیم دسر در ایران نبوده و تاریخچه ایرانی ندارد اما باید گفت ما در ایران دسرهای بسیار منحصر به فرد و فوق العاده ای داریم، معروف ترین آنها فرنی با مربای گل سرخ، حلوای دارچین، کاچی، باسلوق، مسقطی، شله زرد و ... است.

ارزش غذایی دسر

به گزارش گروه سلامت خبرگزاری دانا (داناخبر) و به نقل جام جم، تمایل به خوردن شیرینی بعد از صرف غذا امری طبیعی است زیرا خوردن مواد شیرین سبب آزادسازی آندروفین و احساس شادی و شعف در انسان می شود و در نتیجه، آن حال خوشی که پس از خوردن دسر به افراد دست می دهد، بی علت نیست.

با این حال اغلب دسرها چرب و پرکالری هستند و نه تنها به هضم غذا کمک نمی کنند، بلکه فشار مضاعفی به معده و قلب وارد کرده و استمرار در مصرف آن باعث اضافه وزن می شود و پس و پیش از غذا خوردن آن هم نمی تواند از کالریش بکاهد.

تمایل به شیرینی را می توان با یک عدد آبنبات، یک دانه خرما، یک قاشق مرباخوری عسل یا مارمالاد، دو تا سه عدد کشمش و مویز یا یک حبه قند برطرف کرد و به تدریج در صدد حذف آن برآمد. اما افرادی که عادت شدیدی به مصرف انواع دسرهای شیرین دارند باید از حجم غذایشان کم یا میزان فعالیت بدنی خود را افزایش دهند و برحسب میزان مصرف، حدود یک تا دو ساعت فعالیت فیزیکی انجام دهند تا کالری مازاد سوزانده شوند.

چند نکته درباره دسر:

• دسر شیری ارزش غذایی ندارد.
• دیابتی ها کارامل نخورند.
• ژله حیوانی مفید است. (ژله اگر از نوع حیوانی یعنی از ژلاتین استخوان دام تهیه شده باشد، به سبب آنکه نوعی پروتئین است، خاصیت ضدالتهابی داشته و دارای اثرات مثبت روی بافت مفاصل است و به گفته متخصصان علوم غذایی میزان مورد نیاز آن روی درمان بیماری های تحلیل برنده سیستم ماهیچه ای - اسکلتی نیز اثر مطلوب دارد اما نکته مهم آنکه پایه اغلب دسرهای ژله ای موجود در بازار نوعی صمغ گیاهی و از نوع کربوهیدرات است نه پروتئین، اگر هم از نوع ژلاتین حیوانی باشد به دلیل حاوی بودن رنگ، اسانس و شکر زیاد، مزیت اصلی خود را از دست داده است.)